Jan Paweł II - Leszek Kołakowski - Mieczysław Maliński
Trzy różne teksty, trzech różnych autorów, trzy różne fragmenty - jeden wspólny temat: spawy ostateczne. Wspólny temat, ale trzy odmienne punkty widzenia przy tożsamym stosunku do analizowanego zagadnienia, który można streścić w jednym zdaniu: chęć zrozumienia tajemnicy. Jan Paweł II - "Pamięć i tożsamość" [s.11-12] "[...] czy zatem spojrzenie na Europę jedynie od strony zła, które pojawiło się w jej nowożytnych dziejach, jest spojrzeniem słusznym? Czy zawiera się tutaj jakaś jednostronność? Nowożytne dzieje Europy, naznaczone - zwłaszcza na Zachodzie - wpływami oświecenia, zrodziły także wiele dobrych owoców. Jest to poniekąd zgodne z naturą zła, tak jak je definiuje, zgodnie z ujęciem św. Augustyna, św. Tomasz. Zło jest zawsze brakiem jakiegoś dobra, które w danym bycie powinno się znajdować, jest niedostatkiem. Nigdy nie jest jednak całkowitą nieobecnością dobra. W jaki sposób zło wyrasta i rozwija się na zdrowym podłożu dobra, stanowi poniekąd tajemnicę. Tajenicą jest również owo dobro, którego zło nie potrafiło zniszczyć, które się krzewi niejako wbrew złu, i to na tej samej glebie. Przypomina się ewangeliczna przypowieść o pszenicy i kąkolu (por. Mt 13, 24-30) [...] W tym przypadku wspomnienie żniwa odnosi się do ostatniej fazy historii, do eschatologii."
Leszek Kołakowski - "Klucz niebieski, albo opowieści biblijne zebrane ku pouczeniu i przestrodze" [s. 6] "A jednak - powtarzam - [świat] jest naprawdę wielkim, imponującym dziełem. Dowodów na to jest dużo i jestem gotów przedstawić je w stosownej chwili. Faktem jest w każdym razie - co jest sprawą główną przy ocenie - że świat nadaje się do pewnej naprawy i że przy olbrzymich wysyłkach olbrzymiej masy ludzi można na nim dokonać malutkich zmian na lepsze; historia, wbrew wszystkiemu, daje pewne świadectwa przemawiające za takim poglądem." Z artykułu: "Głos wielu wód" "Kto w Boga wierzy, przymuszony jest prawie, w imię spójności obrazu, w Sąd Ostateczny wierzyć. Dwie rzeczy przystają do siebie nieodłącznie. W Boga bo wierzyć, jakim go tradycja chrześcijańska widzi, o jakim Słowo objawione mówi, Boga na los nasz nieobojętnego, to wierzyć, że świat j e s t sprawiedliwy, bez skaz, sprawiedliwy bezwzględnie. Lecz nie widzimy wcale, ani by w ludzkim świecie sprawiedliwości wiele było, a tym mniej, by była wszechobecna, ani by w tym, co od przyczyn naturalnych zależy, jakiekolwiek reguły sprawiedliwości były czynne. O tym ludzie wiedzieli, bodaj od kiedy umieli litery stawiać, wszyscy wiedzieli. A jednak skoro Bóg rządy sprawuje, to świat jako całość, jako dzieje ludzkie bez reszty spełnione, jest sprawiedliwy, choć tego nie widać. Musi być zatem taki akt spełnienia, w którym widoczne się dla wszystkich stanie - nie tylko dla wybrańców ducha - że świat n a p r a w d ę jest sprawiedliwy; w tymże akcie wszystkie niesprawiedliwości minione naprawione zostaną, wszystkie rachunki bezbłędnie wyrównane, wszystkie nagrody i kary rozdzielone, trafnie i nieodwołalnie. Musi być Sąd Ostateczny".
Mieczysław Maliński - "Mój alfabet" [s.155-159] "Śmierć jest katastrofą. Totalnym zniszczeniem naszego bytu ludzkiego. Zniszczeniem tego, na co pracowaliśmy dotąd. Nie tylko w sensie sukcesów zewnętrznych, ale w sensie naszej własnej osoby. Przepada nam to wszystko, cośmy nazbierali. Nie chodzi tu o pieniądze i rzeczy, ale przepada nam cała mądrość, którą zgromadziliśmy, cała miłość do ludzi, do świata, całe kulturalne życie, które jest w nas, przyjaźnie, miłości, związki serdeczne, ciepło, czułość, wrażliwość, delikatność. [...] Śmierć kończy nasze życie biologiczne, ale natychmiast rozpoczyna się życie pozaziemskie. Tu ważna uwaga, śmierci nie należy traktować jako wyjścia duszy z więzów ciała. My odchodzimy z tego świata jako ludzie, a więc z ciałem uwielbionym czy ciałem astralnym, choć nie bardzo wiemy, jak ten stan nazwać. Nasze zmartwychwstanie do życia z Bogiem dokonuje się w momencie naszej śmierci." Opr. Zbyszek Kruczalak www.domksiazki.com
|
