Czy kiedykolwiek starczy nam odwagi, byśmy byli sobą?
Guido i Costantino mieszkają w jednej kamienicy usytuowanej w samym sercu Rzymu. Pomimo że żyją blisko siebie, ich charaktery i losy są całkowicie odmienne. Guido jest nieśmiały i wrażliwy. Pochodzi z dobrze sytuowanej rodziny, z którą mieszka na czwartym piętrze. Chłopiec wychowuje się pod czujnym okiem mamki, która trzyma go w izolacji od świata zewnętrznego. Rodzice Guida nie uczestniczą w jego wychowaniu, a na co dzień jego towarzyszami są jedynie książki. Costantino, syn portiera mieszkający w suterenie, jest krnąbrny i agresywny. Trenuje piłkę wodną, dużo się uczy, osiągając jednak kiepskie rezultaty. Wyizolowany przez kolegów ze względu na swoje ubóstwo, czuje się wyrzutkiem. Pomimo tych różnic, chłopców ciągnie do siebie siła, której nie potrafią się oprzeć, od której nie da się uciec, tak jak nie da się uciec przed własną naturą, która jest jak stalowa lina przeciągnięta nad przepaścią całego istnienia.
Z biegiem lat bohaterowie oddalają się od siebie, dojrzewają w miejscach odległych geograficznie, nawiązują nowe relacje, ale pragnienie tego drugiego nigdy nie przemija. Nie zapominają o miłości, kruchej i zarazem męskiej, tragicznej jak odrzucenie, ambitnej jak pożądanie, miłości, która przewija się przez różne etapy życia, od dzieciństwa, przez młodość, aż po wiek dorosły. Dlatego Guido i Costantino zaryzykują wszystko, co zdobyli: swoje związki, poczucie bezpieczeństwa, a nawet osobistą nietykalność…
„»Blask« to powieść o zakazanej miłości, która jest źródłem radości i smutku głównych bohaterów. Czyta się ją świetnie, zmusza jednak do myślenia o inności, do skonfrontowania się z uniwersalnym problemem budzącym żal i ból: czemu nie możemy być tym kim chcemy i żyć jak chcemy?”
Corriere della Sera |
